Ruud en Esther werken allebei al bijna 10 jaar als verpleegkundigen op de Begijnstraat. Nog altijd straalt het enthousiasme voor hun vak en de afdeling er vanaf. Er is in die jaren flink wat veranderd. Begijnstraat 19a was een gesloten afdeling. ‘Twee jaar geleden hebben we er samen met clienten een open afdeling van gemaakt’, vertelt Esther. ‘Wat daarvoor nodig was? Lef, heel veel lef…Bij GGZ Breburg hebben we een nieuwe aanpak voor de langdurige zorg ontwikkeld, genaamd ART. De methode is ook binnen de Begijnstraat uitgerold. Dit betekent een andere manier van werken en daarmee ook uit onze comfortzone stappen. Het heeft meer creativiteit gebracht bij ons en de cliënten. Er is een andere manier van communiceren gekomen: laagdrempeliger en gelijk-waardiger. Je maakt echt afspraken met elkaar en wijst mensen op eigen verantwoordelijkheden. We zijn af van het ‘wij zijn de baas’ principe.’

Verpleegkundig specialist en orthopedagoog belangrijker

Door de nieuwe methodiek is het team de laatste jaren ook veelzijdiger geworden. ‘Naast verpleegkundigen hebben we meer agogen en ervaringsdeskundigen. Dat haalt het medische aspect van het werk een beetje weg. De psychiater is niet meer het allerbelangrijkst, de verpleegkundig specialist en de orthopedagoog worden belangrijker. Het behandelplan-overleg is ook geen "medicatie-overleg", meer maar een hersteloverleg. Zo handelen we echt in de geest van de herstelvisie.’

Succesverhalen

Bij cliënten zien Ruud en Esther ook een ontwikkeling. ‘Onze cliënten zitten vaak al lang in de psychiatrie. Processen zijn stil gevallen. Wij kijken nu veel meer samen met de cliënt waar ze naar toe willen. We zien cliënten nu vaker doorstromen naar een eigen huisje. Zo hadden we een cliënt die al jaren bij GGz Breburg verbleef. Hij kreeg zeven spuiten op een dag, separeer in en uit. Hij liet het team hard werken en stond te boek als een vervelende cliënt. Zo iemand waarvan je vreest dat hij zijn hele leven hier doorbrengt. Nu heeft hij een eigen appartement. Tegenwoordig kijken we gewoon hoe we dingen kunnen regelen en laten we ons minder leiden door wat mis kan gaan.’

Een dag op de Begijnstraat

‘Hoe een standaard werkdag op de afdeling eruit ziet? Dat hangt af van waar je die dag werkt. We wisselen namelijk tussen drie verschillende afdelingen. Op de Begijnstraat 19a is het zoveel mogelijk op je handen zitten, coachend en sturend zijn: de cliënt aan het werk zetten. Op Begijnstraat 21 hebben we meer de zorgende, somatische problematiek. Je moet cliënten meer helpen: met opstaan, aankleden, de daginvulling. Je zit meer in de actie-modus. Het gros van de cliënten heeft zorg nodig. Daarnaast wil je er een mooie dag van maken voor de cliënten, een warme, zinvolle dag’, vertelt Ruud.

Contact met familie

Een belangrijk onderdeel is volgens Esther het contact met familie. ‘Dat wordt hier vaak hersteld en is heel belangrijk voor het herstel. Hierdoor wordt het verhaal van de cliënt duidelijker. Ergens is er iets misgegaan, maar daarvoor is er ook veel goed gegaan.

Stevig in je schoenen

Ruud en Esther zijn het er over eens. Om te werken op Begijnstraat 19 moet je stevig in je schoenen staan. ‘Er komen hier veel incidenten voor. Agressie-incidenten komen meestal voort uit drugsgebruik. Zo hadden we vanochtend weer een escalatie. Dat is het minst leuke aan het werk, maar we zijn er gelukkig wel voor getraind. Als je hier komt werken, kan je er het beste zo blanco mogelijk ingaan. Je moet de mens leren zien in plaats van een cliënt die is weggestopt op een ggz-afdeling. Processen gaan langzaam. Het gaat vaak met hele kleine stapjes vooruit en vaak ook weer achteruit. Daar moet je geduld voor hebben. De mensen mogen hier onvoorwaardelijk zijn, niet elke gedraging mag hier zijn, maar wel ieder mens.’

Geschikt of ongeschikt?

Hoe kom je erachter of je het in je hebt om hier te werken? ‘Je moet het leuk vinden om in een team te werken en je bewust zijn hoe je zelf in elkaar zit. Hoe communiceer je, verbaal en non-verbaal? Je bent ook bezig met zelfreflectie, dat komt met name na incidenten naar boven. Heb ik het goed gedaan? Wat had je anders kunnen doen? Je moet aan jezelf en aan persoonlijke groei willen werken. Er is een mate van autoriteit, maar je moet op gelijkwaardige voet met de cliënten werken. Deze mensen zijn altijd gezien als lastig, als niet gewenst in de maatschappij. Hier is er een plek voor ze. Het draait er om dat we hen een mate van zelfstandigheid terug geven. Dat doen we door interacties die de cliënt misschien eng vindt, of wij zelf misschien moeilijk vinden, aan te gaan. Je kunt iemand echt leren kennen en samen een pad bewandelen. Dat maakt dat je hier echt met je ziel kunt werken.’

Bekijk ook eens de verhalen van onze medewerkers op ons Youtube-kanaal.