“Ik begon 12 jaar geleden als (leerling)verpleegkundige op het terrein in Etten-Leur. In mijn ogen was dit een klein dorp, redelijk afgesloten van de maatschappij. Het terrein had zijn eigen voorzieningen zoals een instellingskeuken. Elke middag werden hier de warme maaltijden klaargemaakt. Had je een gehaktbal te weinig? Dan liep je naar de keuken voor een extra portie.

Gesloten woonafdeling

Ik ging werken op de gesloten woonafdeling. Een pittige afdeling waar niet alle verpleegkundigen wilden werken. Volgens velen konden cliënten op die locatie nergens anders meer terecht. Dit beeld bleef bij veel mensen jaren in stand. Nog steeds spreekt niet iedereen er positief over. Dat vind ik zonde, want ook deze doelgroep heeft verpleegkundigen nodig die hoop houden en zich met hun hart inzetten voor deze cliënten.

Nieuwe start

Het contrast is groot nu ik na jaren weer terug ben op het terrein. Het wordt steeds meer onderdeel van de maatschappij. Boodschappen worden bij de plaatselijke supermarkt gehaald en er wordt iedere dag gekookt. Het is geen woonafdeling meer, maar een afdeling waar mensen een start kunnen maken met hun herstel. Er wordt samen met de cliënt en zijn naasten weer gekeken naar herstel en mogelijkheden.

Motiveren en ondersteunen

Het team ziet mogelijkheden en kijkt weer naar de mens in plaats van naar de ‘cliënt’. Dit vraagt wel een andere houding van verpleegkundigen: van bepalen en overnemen naar motiveren en ondersteunen. Dit kan alleen doordat er een enthousiast team staat, dat zich met hart en ziel inzet voor de cliënten en vooruit kijkt.

Ik ben trots op mijn collega’s!

Mijn collega’s staan elke dag, met veel enthousiasme, klaar voor deze uitdagende doelgroep. Samen met de cliënten en naasten werken zij aan herstel. Daarom zet ik mijn collega’s op deze manier graag in het zonnetje!”

Bekijk ook eens de verhalen van onze medewerkers op ons Youtube-kanaal.